Toespraak tot Amerikaanse bischoppen - 21 september 1978

Het is ons een waar genoegen om voor het eerst een groep Amerikaanse bisschoppen te ontmoeten bij hun bezoek ad limina. Wij verwelkomen u van ganser harte en wij wensen dat u zich hier thuis voelt, dat u met vreugde ervaart als een familie bijeen te zijn. Ons vurig verlangen op dit moment is u te bevestigen in uw geloof en in uw dienst aan het volk van God; wij willen het ambt van Petrus in de Kerk levendig houden. Tot Paus gekozen hebben wij bijzondere aandacht besteed aan de uiteenzetting die onze beminde voorganger PaulusVl eerder dit jaar gaf aan de bisschoppen uit de Verenigde Staten over de thema's: de verzoenende taak van de Kerk, de verdediging van het leven en de bevordering van de devotie tot de Eucharistie. Wij onderschrijven zijn uiteenzetting en wij herhalen de bemoediging en aanwijzingen die hij u in die gesprekken gaf.

Alhoewel nieuweling in het Pontificaat - een beginneling - willen ook wij die zaken naar voren brengen die diep het leven van de Kerk raken en die derhalve ook te maken hebben met uw bisschoppelijk ambt.

Wij geloven er goed aan te doen met het onderwerp: het christelijk gezin te starten. Het christelijk gezin is zó belangrijk en zijn rol is zo fundamenteel wanneer wij de wereld willen verbeteren en bouwen aan het Rijk van God, dat het concilie sprak van een 'huisheiligdom' ('ecclesia domestica, Lumen Gentium 11).

Vergeten wij nooit het gezin als liefde-gemeenschap te zien; wederzijdse liefde verenigt individuen en brengt nieuw leven voort; het weerspiegelt de goddelijke liefde, is verbonden met en - met de woorden van Gaudium et Spes - in feite een deelhebben aan het liefdesverbond tussen Christus en zijn Kerk (par. 48). Aan ons allen is de genade geschonken geboren te worden uit die liefdegemeenschap; dat vergemakkelijkt ons de handhaving van die waarde.

Vervolgens moeten wij de ouders bemoedigen bij de vervulling van hun opvoedkundige taak jegens hun kinderen - zij zijn de eerst aangewezen en ook de beste catecheten. Wat een grote taak en wat een uitdaging: kinderen te leren hoe God hen liefheeft, dit voor hen tot realiteit te maken. En hoe kunnen veel gezinnen altijd met Gods hulp - de rol vervullen van 'primum seminarium' (Optatem Totius, 2): de kiem van een roeping tot het priesterschap wordt gevoed door het gebed in het gezin, het voorbeeld van geloof en de steun van liefde.

Het is een groot goed wanneer gezinnen zich bewust zijn van hun vermogen tot heiliging van elkander, van man en vrouw en de wederzijdse beïnvloeding tussen ouders en kinderen.

En zulke gezinnen kunnen door het liefdevol getuigenis van hun leven Christus' boodschap overbrengen naar anderen. Een levendige bewustwording van het aandeel der leken - en vooral van het gezin - in de reddende opdracht van de Kerk is een van de grootste erfenissen van het Tweede Vaticaans Concilie. Wij kunnen God voor deze genade nooit dankbaar genoeg zijn.

Het is aan ons om de uitwerking van dit alles te bewerken, door het gezin te helpen en te verdedigen - elk gezin. Ons eigen dienstwerk is zo essentieel: het woord van God verkondigen en de sacramenten toedienen. Daaruit put ons volk zijn kracht en zijn vreugde. Aan ons ook de taak de gezinnen op te wekken tot trouw aan de wet van God en aan de Kerk. We behoeven nooit bang te zijn erop te wijzen hoe veeleisend Christus is, want Christus zegt ons vandaag en altijd: 'Wie u hoort hoort mij' (Lc. 10,16).

En dan in het bijzonder de kwestie van de onontbindbaarheid van het christelijk huwelijk is belangrijk; alhoewel het een moeilijk onderdeel van onze boodschap is moeten wij ook dit getrouw doorgeven als onderdeel van Gods Woord, een van de geheimen van het geloof. Tegelijkertijd voelen wij ons nauw verbonden met onze mensen bij hun problemen en moeilijkheden. Zij moeten altijd 'weten dat wij hen liefhebben.

Vandaag willen wij onze bewondering en genegenheid uitspreken voor alle bemoeiingen en inspanningen om het gezin, zoals God het heeft gemaakt, veilig te stellen. Over heel de wereld trachten de christelijke gezinnen hun grote roeping te vervullen en wij zijn hen zeer nabij. Priesters en religieuzen trachten hen daarbij te helpen en wat zij ondernemen verdient onze bewondering. Onze bijzondere aanmoediging gaat uit naar al diegenen die jonge mensen op het huwelijk voorbereiden; wijs hen op de hoge opvattingen en de idealen die de Kerk koestert ten aanzien van het christelijk gezin. De heiligheid van het gezin is in feite een allervoornaamst middel om een zuivere vernieuwing van de Kerk te verkrijgen, een vernieuwing die hartewens is van het concilie.

Door het gebed in het gezin wordt de 'familie-kerk' (eeclesia dornestica) een realiteit en leidt tot transformatie van de wereld. En de inspanningen van de ouders om de liefde van God door te geven aan hun kinderen en hen te steunen door hun voorgaan in geloof, is de hoogste vorm van apostolaat voor de twinstigste eeuw. En wanneer ouders met moeilijkheden en problemen hebben te kampen zullen ze zeer bijzonder onze zorg en aandacht behoeven, en al onze liefde.

Dierbare broeders, wij willen u zeggen waar onze prioriteiten liggen. Laat ons alles doen wat in ons vermogen ligt voor het christelijk gezin zodat ons volk zijn grote roeping ook in christelijke vreugde mag vervullen en aldus deelnemen aan de opdracht van de Kerk - aan Christus' opdracht - tot bevrijding. Weest u voor uzelf overtuigd van onze steun in Jezus Christus. Wij geven u allen onze apostolische zegen.